51° Escadrille

51° ESCADRILLE MSL insigne_51esc

Na hun opleiding in de Verenigde Staten keerde het personeel bestemd voor het 51 Smaldeel in juli 1959 terug naar België, tegelijk met het personeel bestemd voor de andere eenheden van onbemande luchtvaartuigen. Het squadron, officieel opgericht op 6 oktober, verhuisde naar Malmedy en werd ingezet op de locatie in Roderhöhe. Op 21 december erkent een evaluatieteam van USAREUR, AIRCENT Division, de operationele capaciteiten van de eenheid. Geholpen door het personeel van het 50 Missile Squadron nam het 51 Squadron vanaf januari 1960 deel aan de luchtverdediging van West-Europa. Als de operationele site zich in Roderhöhe bevindt, woont het personeel in de Sergent Mercy-kazerne in Malmedy. Vanaf december verhuisde hij van Malmedy naar Elsenborn.

De generale staf van 13 WETSA en 50 en 52 squadrons werd in juni 1962 overgeplaatst naar Düren. Aangezien de locaties in Mulheim nog niet waren voltooid, bleef 51 squadron de locatie in Roderhöhe delen met 53. Op 23 oktober 1963 ontving het 51 Squadron een squadronwimpel: een zilveren adelaar geplaatst in een rode cirkel. Op 2 december 1963 verliet het 51 Smaldeel de rol van operationele wacht die het verzekerde op de site van Roderhöhe om zich te herschikken op de site van Mülheim. Op 3 december arriveerden de eerste soldaten in het garnizoen van Blankenheim. Gezinnen weten onderdak te vinden in de omliggende dorpen. Op 6 juni 1964 was het squadron compleet en vanaf 4 augustus werd het als operationeel beschouwd. Ze werd in september 1964 toegewezen aan de NAVO. Diezelfde maand stelde de Duitse school in Zingsheim een ​​lokaal ter beschikking aan kinderen in de basisschoolleeftijd. In 1965 werd de school overgebracht naar het dorp Lommersdorf waar het twee lokalen heeft. Daar wordt ook een klasse van voogden geboren, maar die bestaat, bij gebrek aan lokalen, in dit dorp van voorbijgaande aard. Het vervoeren van kinderen naar school is een groot probleem: de dorpen waar de gezinnen wonen zijn te verspreid. 51 Squadron kreeg op 16 november 1965 nucleaire capaciteit. In 1966 begon het squadron met de hulp van ingenieurs een experiment in de constructie van NBC-schuilplaatsen met behulp van eivormige elementen. Deze ervaring zal later worden gegeneraliseerd. 1966: het is ook voor de families van het garnizoen de oprichting van het consultatiebureau voor zuigelingen, maar vooral de bezetting van een deel van de nieuwe stad vanaf 19 december. De vierentwintig appartementen en elf nieuw opgeleverde woningen zijn bestemd voor gezinnen met schoolgaande kinderen. Voor het CMC en de school zijn vier appartementen gereserveerd. Op 25 januari 1967 verliet de lagere school het dorp Lommersdorf en verliet de conciërgeschool de kazerne. De schoolbevolking bereikt zesenveertig leerlingen (21 in het basisonderwijs, 25 in de kinderopvang) De Belgische stad was in 1967 helemaal af en bewoond door de families. Deze installatie staat de exiguïteit van de kazerne niet in de weg. Buurtuitbreidingsprojecten worden geaccepteerd en de aanvraag voor de bouw van een nieuw blok (kazerne en VC) wordt geaccepteerd.

Gedurende deze tijd onderging de uitrusting (IFC-systeem) van het 51 Squadron in juli technische wijzigingen. Deze aanpassingen beletten de eenheid niet om in december de hoogste score ooit behaald in ASP te behalen door een Improved Nike Hercules (INH) squadron.51 Squadron was het eerste squadron van de Grp MSL dat op dit type systeem vuurde. In 1968 werden de werken voor de uitbreiding van de administratieve site beëindigd. Dit jaar werd ook begonnen met de bouw van een schoolgebouw. De cursussen worden inderdaad altijd gegeven in de twee appartementen van de stad, al onvoldoende om de families van het garnizoen te huisvesten. Om de woningnood het hoofd te bieden, huurde het leger zesentwintig burgerwoningen of -appartementen. De aanvraag voor de bouw van een nieuw gebouw met vijfentwintig appartementen wordt ingediend bij de territoriale autoriteiten. Onder de opmerkelijke activiteiten van het jaar noemen we de eerste prijs die het jazzorkest van de eenheid behaalde tijdens een groot concours van militaire jazzorkesten dat op 25 maart werd georganiseerd in het Dudenpark in Brussel. In 1969 werd de nadruk gelegd op de fysieke gesteldheid van de schutters en werd daartoe een hindernisbaan midden in de natuur aangelegd. Het zijn ook de camouflageproeven van de locaties onder het doordringende oog van de mascotte van de eenheid: TACNA. Op basis van luchtfoto's blijken de experimenten sluitend te zijn. Ze zullen later worden veralgemeend naar alle squadrons. In 1971 reikte de opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten in Centraal-Europa voor de eerste keer de "Scroll of Honor" uit aan een Belgische eenheid voor de briljante resultaten die werden behaald tijdens de tactische evaluatie. Dit is ook het jaar waarin de eenheid de Tactical Air Force Commander's Challenge (Thomson Chrome) behaalde In 1972 vierde de 13 W MSL zijn pracht in Blankenheim. In 1979 wordt de suprematie van het 50 Squadron, drie jaar op rij winnaar van de Challenge of the Commander of the Grp MSL, tegengehouden door twee andere eenheden. De 56 en 51 delen de trofee voor een jaar. De afwezigheid van enige sportinfrastructuur vormt voor het garnizoen een handicap die veel gevoeliger is dan in Düren of Euskirchen. Om deze situatie te boven te komen, werd op 24 september 1982 een droom, geboren in 1979, werkelijkheid. de buurt veel te krap voor de bevolking. Deze inhuldiging volgt enkele maanden na die van de volledig vernieuwde troepenkantine. Op 16 maart 1983 organiseerde 51 Squadron de openingsbijeenkomst van het 13 W MSL onderofficierencolloquium. Enkele weken later, op 23 april, ontving het RTBF binnen zijn muren. Voor het eerst komt televisie een variétéprogramma opnemen binnen de Belgische Strijdkrachten in Duitsland. Terwijl 1983, naar aanleiding van de geruchten die door de pers worden verspreid, in enige angst eindigt, begint 1984 redelijk goed. Het personeel is, na het besluit om 52 Squadron op te heffen, gerustgesteld over zijn lot. Het gaat er echter om de gezinnen die buiten de stad wonen te hergroeperen in de ongeveer zeventig woningen die het 52 Squadron in Euskirchen zal vrijgeven. Dit voorstel, hoewel een besparing van bijna acht miljoen frank, werd om operationele redenen niet aangenomen. Terwijl de eerste maanden van het tweede kwartaal worden gebruikt om de resultaten van het referendum van alle eenheden te analyseren, wordt het squadron uit alle eenheden van de luchtmacht gekozen om deel te nemen aan een oefening om de veiligheid van de locaties te beoordelen: de "Training Prestatiedemonstratie". Agressors en aangevallen met behulp van lasermiddelen kunnen eindelijk leven in omstandigheden die sterk lijken op die van echte gevechten: fouten zijn niet toegestaan. De kwaliteit van het werk dat de troep amper drie weken na zijn installatie in het nieuwe wachthuis (SSCC) heeft verricht, is opmerkelijk. In maart 1985, na de ontbinding van het 52 Squadron, verhuisde de tandartspraktijk in Euskirchen naar het medisch centrum in Blankenheim. Op 1 juli verwerft het garnizoen de titel van Plaats. Sommige soldaten die van Euskirchen naar 51 Squadron zijn overgeplaatst, hebben toestemming om in Euskirchen te verblijven. In 1987 werd het 51 Smaldeel aangewezen als pilotensquadron voor de organisatie van taalcursussen. De inzet en motivatie van de civiele leraren zorgen voor het succes van een dergelijk experiment in het garnizoen. Ook het ontbreken van andere recreatiemogelijkheden verklaart dit succes. Op 4 juni 1988 was het de start van de laatste draaiperiode op Kreta. Het was rond 12:20 uur (lokale tijd) toen op 8 juni de "Final Countdown" van 51 Squadron klonk en de laatste raket werd afgevuurd. Om deze gebeurtenis te markeren, was het geschilderd in de nationale kleuren en versierd met het insigne van het squadron. De neus had de vorm van de zilveren kop van een bitter huilende haai. Resultaat even goed als 50 Squadron: 99%. Ook de "Missile Away Party" was een groot succes. Nauwelijks teruggekeerd pakt het personeel de ontmanteling van de Amerikaanse wapens aan. We moeten snel handelen, want hun vertrek staat gepland voor juli. Die vindt plaats op 27 september. Op 1 september verlaat team D van het 43 artilleriedetachement de Eifel voorgoed. Dan is het de laatste tactische evaluatie. Op 27 en 28 mei 1989 organiseerde het squadron zijn laatste "open huis". Het is haar manier om afscheid te nemen van de lokale bevolking. Het prachtige weer van deze maand mei zal er zijn. Op de 179e dag van het jaar, 27 juni om 08:22 Zulu, begint het squadron aan zijn laatste operationele evaluatie. Op 30 juni om 12.00 uur lokale tijd verliet ze de rol van operationele wacht die ze sinds 1964 in het garnizoen vervulde. Bij deze gelegenheid namen de oudsten de posities in die ze al zo lang bekleedden. Op 1 juli sluit de school. De leegstaande panden worden op 12 juli overgedragen aan de Duitse autoriteiten. Terwijl de locaties snel leeg raken van wat te redden is, stapelen zich stapels schroot op op de lanceerplaats. Ze zullen worden verkocht ten voordele van de schatkist. Met uitzondering van drie nostalgici die ter plaatse blijven, verlopen de verhuizing van de gezinnen naar andere horizonten, de teruggave van het meubilair en de oplevering van de accommodatie opmerkelijk goed dankzij de nauwgezette planning van de 13 Group. Velen zullen het garnizoen met tranen in hun ogen verlaten. Op 1 november 1989 verliet de zilverarend definitief zijn gebied.